همانطور که در ماده ۴ کنوانسیون پاریس آمده است حق تقدم می تواند مبتنی بر اولین اظهارنامه برای ثبت حق مالکیت صنعتی واحدی باشد که می بایستی در یک کشور عضو ثبت می شده است. بدین خاطر ممکن نیست که به دنبال اظهارنامه اول اظهارنامه دومی که می تواند اصلاح شده اظهارنامه اول باشد ثبت شود و پس از آن اظهارنامه موخر به عنوان مبنای حق تقدم در ارتباط با موضوع درج شده در اظهارنامه اول مورد استفاده قرار گیرد.
همچنین اظهارنامه لاحق یا موخر باید راجع به همان موضوع اظهارنامه اول باشد که حق تقدم نسبت به آن ادعا می شود. به بیان دیگر، نمونه اشیای مصرفی و علامت تجاری واحدی باید موضوع هر دو اظهارنامه باشد.
با وجود این اولین اظهارنامه ای که برای اختراعی داده می شود می توان به عنوان حق تقدمی برای ثبت یک نمونه اشیا مصرفی استفاده کرد و برعکس.