بر اساس بند (و) ماده ۴ کنوانسیون پاریس، هیچ کشور عضو اتحادیه نمی تواند حق تقدم یا درخواست ورقه اختراع را به علت این که متقاضی تقاضای چند حق تقدم می کند ولو این که حق تقدم های مذکور از کشورهای مختلف ناشی شده باشد قبول کند و نیز هیچ کشور عضو اتحادیه به علت این که درخواست تسلیم شده مشتمل بر یک یا چند حق تقدمی است که متضمن یک یا چند عنصری است که در تقاضا یا درخواست هایی که حق تقدم آنها مورد مطالبه است نپذیرد، به شرط این که در هر دو مورد به مفهوم قانون آن کشور وحدت اختراع وجود داشته باشد، اما راجع به عناصر خارج از درخواست و درخواست هایی که حق تقدم آن مورد ادعا است تسلیم درخواست لاحق موجد حق تقدم در شرایط عادی می گردد.