این اصطلاح در مدلی که واپیو برای جمهوری اسلامی ایران تهیه کرده مورد استعمال قرار گرفته است.
براساس ماده ۱۳ این مدل، نام مخترع در ورقه اختراع قید می شود مگر این که کتبا از اداره مالکیت صنعتی درخواست کند که نامش ذکر نشود. هر گونه اظهار یا تعهد مخترع مبنی بر این که نام شخص دیگری به عنوان مخترع قید گردد، فاقد اثر قانونی است.
عین عبارت فوق الاشاره، در بند و ماده ۳ طرح ثبت اختراعات تقدیمی سازمان ثبت به مجلس شورای اسلامی به کار رفته است.
به موجب بندهای این ماده، حقوق اختراع ثبت شده، منحصرا به مخترع تعلق دارد. اگر دو یا چند شخص مشترکا اختراعی کرده باشند حقوق ناشی از اخترا مشترکا به آنان تعلق خواهد داشت.
هر گاه دو یا چند شخص مستقل از دیگری اختراع واحدی کرده باشند شخصی که اظهارنامه اختراع خود را زود تسلیم کرده است یا در صورت ادعاهای حق تقدم هر کدام که بتواند اثبات کند در تاریخ مقدم به صورت معتبر اظهارنامه خود را تسلیم کرده باشد، مشروط بر این که اظهارنامه مذکور مسترد یا رد یا مسکوت گذارده نشده باشد، حق ثبت اختراع را خواهد داشت.
بر اساس بند د ماده فوق الاشاره، حقوق ناشی از اختراع ثبت شده قابل انتقال است و در صورت فوت صاحب حق به وارث او منتقل می شود.
همانطورکه در بند ه ماده فوق آمده است، هر گاه اختراعی در اجرای یک قرارداد استخدام انجام شده باشد حقوق مربوط به آن اختراع متعلق به کارفرما خواهد بود، مگر خلاف آن در قرارداد شرط شده باشد.