با توجه به بندهای (۱) و (۲) ماده ۴ مکرر (ثانی) کنوانسیون پاریس، تقاضای گواهی نامه های ثبت اختراع که در کشورهای مختلف عضو اتحادیه توسط اتباع اتحادیه به عمل آید بلا ارتباط با گواهینامه هایی است که برای همان اختراع در سایر کشورهای ملحق و یا غیر ملحق به اتحادیه صادر گردیده است.
این قاعده باید به مفهوم مطلق آن باشد خصوصاً از این جهت که گواهینامه های مورد تقاضا ضمن مدت حق تقدم چه از نقطه نظر علل بطلان و اسقاط حق و چه از لحاظ مدت عادی مستقل هستند. این موضوع ها در واقع مصادیقی از اصل استقلال گواهی های اختراع است که در کنوانسیون پاریس دقیقاً مورد توجه قرار گرفته است.