این اصطلاح به نحوی در شق (۳) بند (الف) ماده ۴ کنوانسیون پاریس مورد استفاده قرار گرفته است.
براساس این شق، مفهوم ثبت اظهارنامه که طبق مقررات داخلی تقدیم می گردد ثبت کلیه اظهارنامه های است که برای تعیین تاریخ آن در کشور مربوطه کفایت داشته بدون آن که نتایج بعدی آن اظهارنامه مورد نظر باشد.
در حقوق داخلی با توجه به ماده ۱ آیین نامه اصلاحی اجرای قانون ثبت علائم تجارتی و اختراعات، اظهارنامه ثبت علامت صنعتی یا تجارتی باید دارای تاریخ باشد. با توجه به ماده ۲۲ آیین نامه فوق الاشاره، اظهارنامه ای که برای ثبت اختراع داده می شود باید دارای تاریخ باشد.
تاریخ اظهارنامه در اختراع دارای آثار فراوانی است. از جمله این آثار این است که با توجه به ماده ۳۳ آیین نامه اصلاحی فوق مدت اعتبار ورقه اختراع از تاریخ تسلیم اظهارنامه محسوب می گردد.
همچنین براساس ماده ۲۸ آیین نامه، شعبه ثبت علائم و اختراعات پس از دریافت اظهارنامه، صحت تشریفات مقدماتی آن را مورد رسیدگی قرار داده و پس از وارد نمودن اظهارنامه در دفتر در خواست های وارده نسخه دوم آن را که درای همان مشخصات نسخه اصلی است پس از امضاء و مهر اداره ثبت با قید تاریخ، ساعت و روز ، ماه و سال با تمام وصول آن با تمام حروف به درخواست کننده مسترد خواهد کرد.