در برخی از کشورها، افشاء اختراع توسط مخترع یا متقاضی در یک مدت شش ماهه (اروپا) یا دوازده ماه (مثلاً آمریکا) قبل از تسلیم اظهارنامه برای ثبت اختراع خدشه ای به نو بودن اختراع وارد نمی کند. هدف از این مهلت ارفاقی که ضمناً می تواند به افشای اختراع مثلاً فقط در نمایشگاه ها بین المللی محدود گردد یا این که هر نوع افشایی را در بر گیرد، آن است که متقاضی ثبت اختراع (مخترع) مجال یابد اختراع خود را بازاریابی یا آزمایش کند و بدون اطمینان از تجاری شدن اختراع اقدام به ثبت آن که مستلزم صرف هزینه های هنگفتی در اروپا، آمریکا و ژاپن است ننماید. در طرح ثبت اختراعات پیشنهادی به مجلس شورای اسلامی نیز این مدت ۱۲ ماه پیشنهاد شده است.
در صورت عدم وجود یک هماهنگی بین المللی درباره این مهلت ارفاقی، مخترع ممکن است با خطر اثر از دست دادن حقوق خود برای ثبت اختراع در کشورهای مختلف مواجه شود، زیرا براساس قانون داخلی مثلاً کشوری می تواند اختراعی را که ۱۲ ماه قبل افشاء شده جزء priod art تلقی کند و بیش از ۶ ماه از افشای اختراع در قالب مهلت ارفاقی حمایت به عمل نیاورد یا این که کشور دیگری اصولاً چنین مهلت ارفاقی فقط برای کشورهایی اهمیت دارد که تعداد مخترعین آنها زیاد است و ناگزیرند تا از عهده هزینه ثبت آنها برآیند.
بنابراین برای کشورهای در حال توسعه که سهم اندکی در اختراعات جهانی دارند و نوعا هزینه های ثبت اختراع در آنها زیاد نیست استفاده عملی از این فرصت محلتی پیدا نمی کند ولی در هر حال هماهنگ شدن است مدت به لحاظ خطراتی که اختلاف در دوره این مهلت متوجه مخترع می کند از هر حیث باید مورد حمایت حتی کشورهای در حال توسعه قرار گیرد. بنابراین استاندارد کردن مدت در grace period که موردنظر معاهده هماهنگ سازی قوانین ماهوی اختراعات است می تواند قابل توجیه باشد. چرا که وجود چنین مهلتی برای مخترعین داخلی به منظور بازاریابی برای اختراعاتشان در سطح داخلی و بین المللی حائز اهمیت است.