این طبقه بندی موضوع موافقتنامه استراسبورگ درمورد طبقه بندی بین المللی اختراعات است.
این موافقت نامه در سال 1971 میلادی به تصویب رسیده و موضوع آن طبقه بندی بین المللی اختراعات (IPC) است. در این موافقتنامه تکنولوژی به 8 بخش و حدود 67000 زیر مجموعه تقسیم شده است. هر زیر مجموعه دارای نشانی متشکل از شماره نماهای عربی و حروف الفبای لاتین است.
نشانه ها ی طبقه بندی بین المللی اختراعات در هر سند اختراع درج می گردد که از این گونه اسناد حدود 1000000 عدد هر سال در مدت حدود 10 سال گذشته منتشر شده اند. نشان های مربوط توسط اداره مالکیت ملی از منطقه ای که سند اختراع صادر می کند تعیین می شوند.
یکی از آثار و مزایای مهم این طبقه بندی بازیابی اسناد اختراع در هنگام جستجو برای یافتن ((سابقه افشای قبلی)) است. این گونه بازیابی برای مقامات صادر کننده تصدیق اختراع، مخترعان واحدهای پژوهشی و توسعه و سایر مراکز مرتبط با توسعه تکنولوی ضروری و مورد نیاز است.
اگر چه تاکنون تعداد کمی از کشورها در این موافقت نامه عضو هستتند، اما ادارات مالکیت صنعتی حدود 80 کشور 4 اداره منطقه ای و دبیرخانه سازمان جهانی مالکیت معنوی براساس معاهده همکاری ثتب اختراع از طبقه بندی بین المللی اختراعات استفاده می کنند.
به منظور به روز کردن طبقه بندی بین المللی (IPC ) این طبقه بندی همواره به صورت مستمر مورد بازبینی و اصلاح قرار گیرد و نسخه جدیدی از آن هر 5 سال یکبار منتشر می شود .
بازبینی و اصلاح این طبقه بندی توسط کمیته کارشناسان که براساس مفاد موافقت نامه تشیل شده است، انجام می شود،. همه کشورهای عضو این موافقت نامه در این کمیته عضویت دارند.
موافقت نامه دارای اتحادیه ای است که این اتحادیه مجمعی را تشکیل می دهد که کشورهای عضو در آن عضویت دارند. یک از وظایف مهم مجمع ، تهیه برنامه و بودجه دو ساله اتحادیه است.
همان طور که گفتیم این موافقت نامه در سال 1971 میلادی تصویب و در سال 1979 میلادی اصلاح شده است . عضویت در این موافت نامه برای کشورهای عضو کنوانسیون پاریس آزاد است . اسناد امضاء و الحاق به این عهدنامه باید به مدیر کل سازمان جهانی مالکیت معنوی تحویل شود.
کشور جمهوری اسلامی ایران هنوز به عضویت این موافقت نامه در نیامده است.
